De meeste leefstijlcoaches die ik ken, hebben dat beroep niet gekozen omdat ze een eigen bedrijf wilden opbouwen. Ze wilden graag andere mensen inspireren en ondersteunen om goed voor zichzelf te zorgen en hun welzijn te vergroten. Dat is een prachtig doel en genoeg om de rest van je leven vervulling in te vinden, dus ik heb er geen enkel commentaar op. Tegelijkertijd zijn er op dit moment nog maar weinig leefstijlcoaches die in loondienst werken. De meesten werken als ZZP’er en dat betekent dat je tóch een eigen bedrijf moet opbouwen.
Wat vaak tegenvalt is dat je opdrachten bij werkgevers moet acquireren. Die vaak helemaal niet zitten te wachten op de zoveelste ZZP’er die komt vertellen dat vitaliteit de moeite waard is om in te investeren. Of je kiest voor de GLI als belangrijkste werk en dan moet je een programma maken, netwerken en je plek vinden in de zorgsetting (dit alles voordat je je eerste euro hebt verdiend). Om een eigen bedrijf op te bouwen moet je kunnen focussen, jezelf durven verkopen, snel en handig vitaliteitsprogramma’s kunnen maken en 100x ‘nee’ kunnen krijgen zonder de moed op te geven. Een hele uitdaging voor al die leefstijlcoaches die gewoon mensen gelukkiger wilden maken.
In 2004 startte ik met het op de kaart zetten van leefstijlcoaching (al was die naam er toen nog niet aan gegeven). Ik ben ook geen salestijger. Ik houd van puzzelen en ontwikkelen en mensen in hun kracht zetten. Dus koos ik ervoor om anderen te ondersteunen die als leefstijlcoach gingen werken. Ik wilde de kwaliteit verhogen en er serieus werk van maken. Niet voor niets heb ik ook het initiatief genomen om er een beroepsvereniging voor op te richten, inclusief register. Wat mijn uitdaging nog altijd is? Leefstijlcoaches die geen ondernemers zijn, durven ook niet te investeren in een goed pakket met ondersteuning.
Sommigen zouden dit als week kunnen herkennen:
28 uur werken, waarvan 4 uur besteden aan één CooL bijeenkomst (verdiensten € 89, kosten € 40 voor de ruimte), 1 uur werken aan teksten voor de eigen website, 3 uur contact met andere professionals, 6 uur besteden aan het maken van een workshop die je bij werkgevers wilt aanbieden en die nog niet helemaal naar je zin is, 3 uur werken aan een e-mail aan een werkgever die je hoopt te interesseren voor die workshop, 2 uur besteden aan 1 intake voor CooL inclusief administratie (verdiensten € 59, kosten € 10 voor het huren van de ruimte), 5 uur surfen op internet en social media, waarbij ook een gezond recept wordt gedeeld en een artikeltje over een onderzoek dat slapen belangrijk is (want je moet berichtjes posten om meer volgers te krijgen), 2 uur bellen met mensen die misschien wel of misschien niet begeleiding willen en 2 uur waarvan je eigenlijk niet weet wat je ermee gedaan hebt. Oh ja, je was aan het kijken wat je nou precies moest doen om aan je PE-punten voor het beroepsregister te komen.
Stel dat ik tegen zo’n leefstijlcoach zou zeggen: zo kun je niet je brood verdienen, je ontwikkelen en voldoening halen uit je werk. Mag ik een professionaliseringsslag met je maken? En dan bied ik aan:
Je krijgt van mij een platform met 40 ervaren collega’s met wie je kunt sparren en samenwerken. Die geven je back-up zodat je een werkgever niet meer als eenpitter benadert. Je wordt in beeld gebracht bij opdrachtgevers. Ik geef je een doordacht pakket met workshops en trainingen, inclusief een uitgewerkt CooL programma. Je kunt kiezen voor focussen op CooL en de zorg of op werkgevers. Een combinatie kan ook. Je krijgt vouchers voor relevante, geaccrediteerde scholingen om aan je registereisen te voldoen. We kijken met je mee in welke richting je je wilt ontwikkelen en leggen je kwaliteiten met je vast zodat je kunt groeien. En voor dit hele pakket geldt een fee van € 250 per maand.
Weet je wat zo’n leefstijlcoach dan zegt? “Dat is veel teveel geld!” Want hij vindt het nog lastig om als ondernemer te denken. Een ondernemer zou namelijk snel rekenen: Als ik één workshop per maand extra kan geven door deze back-up, heb ik die fee er al uit. Het scheelt me de helft van mijn CooL uren omdat ik efficiënter werk, ik kan al mijn ontwikkelwerk wegstrepen en heb betere interventies die ik kan aanbieden. Tijdswinst pakweg 10 uur per week, dus 40 uur per maand à € 60 = € 2.400. Dat is bijna 10x het bedrag dat ik heb ingelegd. Bovendien word ik elke dag beter omdat ik uitwissel met goede mensen en mijn werk wordt 10x zo leuk. Dat gaat meer opdrachten en meer deelnemers opleveren, dus meer inkomsten. Een no brainer dus.
Wetende dat leefstijlcoaches geen ondernemers zijn (sterker nog: de meeste mensen zijn geen ondernemers in hart en nieren), doe ik nog wel meer dan blijven uitleggen dat in je eentje blijven worstelen echt niet voordeliger is dan bij de Ster-leefstijlcoaches aansluiten. Ik heb ook een missie om meer leefstijlcoaches in loondienst te laten werken. Ik lobby bij werkgevers dat ze iemand intern moeten laten opleiden tot leefstijlcoach. Of een goede leefstijlcoach moeten aannemen, bijvoorbeeld een van die ZZP’ers die bij ons rondloopt en die nog veel beter tot zijn recht zou komen bij die werkgever in dienst. En ik pleit ervoor dat allerlei professionals in zorg en welzijn worden opgeleid tot leefstijlcoach. Want we hebben de vermogens om te coachen op leefstijl zó hard nodig in alle mogelijke settings.
En zo word ik zelf dus ook elke dag uitgedaagd om mijn ondernemersskills en mijn verkoopvaardigheden te scherpen. Want ik ben eigenlijk ook van de inhoud. Maar als iedereen die van de inhoud is en mensen oprecht wil helpen, braaf op zijn kamertje gaat zitten wachten tot er een klant komt, dan worden al die mensen buiten overstelpt met reclameboodschappen van partijen die wél salestijgers zijn en geven ze hun geld uit aan andere zaken. Nou, dan heb ik liever dat ze wat geld uitgeven aan een leefstijlcoach. Of een opleiding tot leefstijlcoach. Of een platform ter ondersteuning van je professionele werk als leefstijlcoach. Dus ik word steeds beter in verkopen. Jij hopelijk ook, als je coacht op leefstijl.